„Sommige van mijn angsten waren rationeler, andere minder, maar ze beheersten allemaal mijn dagelijkse leven,“ geeft onze auteur toe. Hier zijn de negen punten waarmee we van binnenuit van binnenuit kunnen kijken in een staat van constante angst en beter degenen die aan angstige wanorde lijden, beter begrijpen.
Vijf jaar geleden kreeg ik de diagnose „angststoornis“. Dit verbaasde me niet erg, omdat ik de afgelopen 20 jaar doorbracht, constant in paniek in paniek in talloze gelegenheden. Sommige angsten waren rationeler, andere minder, maar ze allemaal tot op zekere hoogte gecontroleerd het dagelijkse leven, die het voorbij de norm namen.
Ik heb veel energie besteed en probeerde de beste manier te vinden om met deze angst om te gaan
Ik zou graag willen denken dat ik nu alles begrijp wat mij overkomt. Maar als je me vraagt dat ik nu zou willen veranderen, zou ik niet praten over angst zelf, niet over het gemak en de toegankelijkheid van de behandeling.
Bovenal schaam ik me voor hoe vaak ik in gespannen en pijnlijke situaties kom, communiceren met mensen die me gewoon willen helpen. Hoe gemakkelijker het zou zijn als ze, hoewel gedeeltelijk, zouden begrijpen wat angst is. Hier zijn een paar dingen die ik iedereen zou willen uitleggen.
1. Angstige persoon denkt niet -lineair
Het lijkt mij dat gewone mensen een alarm hebben en paniek een lineaire reactie veroorzaken. Er is iets gebeurd of zou moeten gebeuren-ze zijn bang. Maar voor een persoon met angstige wanorde gebeurt alles anders. Ik zal met een voorbeeld laten zien.
Stel je voor dat je de autosleutels hebt verloren. Natuurlijk is het altijd onaangenaam. Een persoon zonder angstige aandoening zal denken: “Oh, wat een pech! In de komende dagen zal ik een aantal extra problemen hebben!“
En hoe een persoon met angstige aandoening zal reageren?
„Oh nee! Ik ben mijn sleutels kwijtgeraakt! Wat als ik ze niet vind? En als ik dringend een auto nodig heb, maar er zijn geen sleutels? Wat als het nodig is om iemand dringend naar het ziekenhuis te brengen? Plots zal het mijn beste vriend zijn? Plots zal hij bij de dood zijn, en de enige manier om hem te redden is hem op mijn auto te nemen? Ik verloor de sleutels, een vriend zal sterven, en het zal alleen mijn schuld zijn!“
2. Het alarm is irrationeel en geloof me, we kennen het heel goed
Ik zeg in geest – we weten het! Als je naar onze gedachten zou kunnen afluisteren, zou je ervan overtuigd zijn: we begrijpen dat de meeste angstige gedachten onlogisch en ongegrond zijn. Hier vorige week begon ik me zorgen te maken dat mijn ouders me zullen haten. Hoewel diep van binnen perfect begreep dat dit nooit zou gebeuren. Dit is een van de meest onaangename kenmerken van angstige wanorde.
Je bent gek en realiseert zich dat er geen echte reden is, maar je kunt je emoties niet uitschakelen
Mijn therapeut heeft dit ooit vergeleken met een foutief alarm, dat in de hersenen wordt geïmplanteerd. Het gaat aan en begint niet alleen te schreeuwen als reactie op enkele echte gevaren, met andere woorden, chaos stijgt in het hoofd van een alarmerende persoon vanwege een groot aantal volledig onbeduidende kleine dingen. Soms is de reden voor een dergelijke reactie zo schaars dat het zelfs moeilijk is om te vangen dat het veroorzaakte.
3. Angstige mensen hebben ook goede en slechte dagen
Iedereen heeft goede en slechte dagen, dus het leven is geregeld. Ik wil dat je het weet: hierin zijn we niet anders dan jij. En mijn reactie op mensen en situaties hangt af van welke dag ik vandaag heb.
Als de dag niet succesvol is en iemand boos op me werd, is er een grote kans op de volgende gevolgen: a) een paniekaanval zal mij gebeuren, b) ik zal betalen, c) ik zal alles beginnen te zeggen, alleen kalm zijn woede, of e) al https://gemiddeldepenis.com/10-wetenschappelijke-feiten-over-de-penis/ het bovenstaande, samen genomen.
Natuurlijk kan ik niet verwachten dat niemand ooit boos op me zal zijn of alleen boos zal zijn in die dagen dat ik in goede staat ben
Ik, zoals elke persoon, maak soms fouten, en het irriteert mensen, wat heel normaal is. Maar het zou leuk zijn, ik zou kunnen zeggen: ‘Begrijp, ik heb vandaag een zware dag. Kunnen we dit gesprek uitstellen??“ – Wetende dat de gesprekspartner zal begrijpen dat dit geen excuus is en een elementaire vriendelijkheid voor mij zal tonen.
4. Angst veroorzaakt fysieke pijn
Natuurlijk is het in de eerste plaats emotioneel pijnlijk. Dit is het ergste daarin. Maar het veroorzaakt fysieke pijn. De sterkste is tijdens paniekaanvallen: de borst samelt zodat het onmogelijk is om te ademen. Maar angst kan ook hoofdpijn, misselijkheid, hartkloppingen, spierspanning, duizeligheid, slapeloosheid, uitputting veroorzaken.
Iemand heeft zeer pijnlijke gastro -intestinale reacties op alarm. Op een dag hoorden ze de uitdrukking „de maag alsof ze een knoop binden“? Iemand heeft zo’n spierspasme, wat leidt tot stretching of gap. Angst is pijnlijk.
5. Angstangst
Deze aandoening is veel verschijnen. Specifiek bij mij is het gegeneraliseerd. Of, zoals ik tegen mijn huis zeg, wanorde „over gewoon-universitaire universiteiten“. Maar er zijn veel soorten angstige aandoeningen. Voor iemand wordt het geassocieerd met sociofobie, iemand heeft meer specifieke fobieën.
Het gebeurt dat het genetisch wordt gegeven en veroorzaakt door chemische processen in de hersenen, het ontwikkelt zich soms als gevolg van een bepaalde gebeurtenis
Sommigen lijden aan dit hun hele leven, voor anderen, de aandoening begint in de adolescentie of al op volwassen leeftijd. Iemand, maar niet iedereen! – Het is mogelijk om hem te overwinnen of op zijn minst te leren om met hem om te gaan dat het niet langer interfereert met het leven. Sommigen behandelen hem met medicijnen of wenden zich tot psychotherapeuten, anderen niet.
6. Alarm wordt geassocieerd met depressie
Niet alle alarmerende mensen lijden aan depressie, en vice versa. Maar heel vaak worden deze twee aandoeningen tegelijkertijd bij een persoon gevonden. En de een kan naar de andere leiden. Wij, verontrustend, weten te goed dat er een verband is tussen hen, en, zoals u zou kunnen raden, het maakt ons enorm zorgen.
Als we ooit depressie hebben gehad, maken we ons zorgen dat het zal terugkeren. En in dit geval is dit een rationele angst. Aangezien herhalingskansen groeien met elke nieuwe aflevering van depressie. Wees dus voorzichtiger in een gesprek met zo iemand, verergert zijn angsten niet voor depressie. En aan de andere kant, observeer hem zorgvuldig: de persoon zelf merkt niet altijd op tijd in zichzelf een beginnende depressie.
7. Hoogstwaarschijnlijk luister je beter naar, niet zeggen
Het gebruikelijke gedragsschema: wij zelf kunnen kritisch reageren op iemand uit onze familie, maar we zullen dit niet toestaan, we zullen ons onmiddellijk haasten om „onze“ te verdedigen. Angst is hetzelfde. Ik kan zeggen hoe moeilijk het voor mij is, hoe angst me boos maakt, me van kracht berooft, maar als je erover begint te praten, zal dit me waarschijnlijk pijn doen.
Ik kan zeggen hoe ik van mijn angst af zou willen, maar als je dit zegt, zal ik waarschijnlijk besluiten dat je een boor bent. Bovendien moet u niet iemands mentale problemen met derden bespreken, tenzij u directe toestemming krijgt of als u niets vertelt wie verplicht is een geheim te behouden (psychotherapeut, advocaat).
Dergelijke onderwerpen zijn nog steeds taboe in de samenleving, en daarom willen veel lijden aan een alarmerende stoornis niet worden gepubliceerd. Bij sommige mensen kan ze op zichzelf een sterke angst veroorzaken.
8. Angstige stoornis maakt deel uit van onze persoonlijkheid
Het maakt niet uit hoe pijnlijk een alarmerende aandoening, zonder dat, we zouden niet degenen zijn die we zijn. Het is voor velen moeilijk om zo’n look te geven, en ik ben geen uitzondering. We vechten zo met onze aandoening, het is onze vijand, van waaruit we moeten ontdoen om een compleet, productief leven te leiden! Maar de realiteit is, zoals gewoonlijk, moeilijker.
Angst is ook een deel van onszelf. Het beïnvloedt de beslissingen die we nemen, naar onze mening over de wereld, op bepaalde aspecten van onze persoonlijkheid. Als we naar haar kijken als een vijand, proberen we van dit deel van onszelf af te komen. Toen de therapeut mij dit uitlegde, was ik geschokt, hoewel ik lange tijd wist dat ik een alarmerende aandoening had.